(Onder)wijsheden
‘Wat belangrijk is voor je blog? Dat je regelmatig wat publiceert.’ Ik hoor het mezelf nog zo verkondigen tegen een van mijn mbo-studenten…. En zo kom ik ook meteen bij de reden waarom ik zo lang niks meer heb gepubliceerd. Ik ben de laatste maanden echt ‘juf’ of eigenlijk ‘docent’ geworden. Tenminste, voor een deel van de week dan.
Via de lessen als gastdocent waar ik de laatste keer over schreef, ben ik bij Landstede terecht gekomen. Dat komt doordat ik bij de Creatieve Coöperatie een studente tegenkwam van de opleiding Mediavormgeving. Ze informeerde na ons gesprek bij haar docent of er nog behoefte was aan gastdocenten. Niet veel later hing hij aan de lijn en bood hij me een tijdelijke baan aan als docent. Een mooie manier om uit te proberen wat ik er van vind om echt voor de klas te staan, dus niet alleen als gastdocent.
De afgelopen vier maanden heb ik drie dagen in de week lesgegeven. Als docent uit de praktijk mocht ik vooral mijn werkervaring inzetten bij mijn lessen. Op die manier heb ik 1e, 2e en 3e-jaars Mediavormgevers kennis laten maken met video. Met die werkervaring zit het wel snor, maar het pedagogische deel is een stuk lastiger! Mijn allereerste les werd ik geconfronteerd met 33 ‘pubers’ die niet meteen zin hadden om iets met bewegend beeld te gaan doen, want ‘we worden toch vormgever’. Nu ben ik ook niet gezegend met een van nature autoritaire houding en bijbehorend stemgeluid, dus hoe krijg je ze dan voor je gewonnen?!
Nou… niet meteen dus. Maar wel na een tijdje, als je ze beter leert kennen. En als ze inzien dat het misschien best een leuke uitdaging is om iets met bewegend beeld te doen. En zo hebben ze onder mijn leiding onder andere een vlog gemaakt, een stop-motion filmpje, een reclamefilmpje voor een eetbaar product van insecten en een campagne met filmpje en poster om vrijwilligers te werven. Bij dat laatste project heb ik ook uitgebreid tijd besteed aan vrijwilligerswerk, in samenwerking met Vrijwilligerscentrale Zwolle Doet. Want ik vind het niet alleen belangrijk om mijn kennis van de mediawereld aan ze over te dragen, maar ook om ze wat mee te geven van de maatschappij om hen heen.
Soms met bloed, zweet en tranen, maar het leverde mooie eindproducten op. En vooral het proces er naar toe is erg interessant. Voor mij is het een uitdaging om mijn ‘beroepsdeformatie’ uit te schakelen en me te beseffen dat het maken van video’s nog nieuw is voor de meeste studenten. Maar ik verbaas me soms wel over hoe de producten tot stand komen. Veel studenten zijn niet erg kritisch ten opzichte van hun werk. ‘Ja maar het is toch af!’ Ook is een onderzoekende houding soms ver te zoeken. ‘Ja maar, dit bedrijf zegt op hun site dat ze de grootste zijn op dit gebied, dus dan hoef ik toch niet verder te kijken?’
Daarbij komen nog de aandoeningen, gezinssituaties en andere dingen waar de studenten mee te dealen hebben. Voor mij, als sociaal invoelend persoon, is dat soms best pittig. Ik wil ze graag helpen met van alles, maar ze moeten ook vooral leren om zelf dingen op te lossen.
Maar het overbrengen van kennis, het bedenken en maken van opdrachten, het zoeken naar een goede omgangsvorm met de studenten, het maakt het zeker uitdagend. Ook is het heel mooi als de inzichten van studenten als feedback bij je terug komen. ‘Ik heb geleerd om kritischer naar mijn werk te kijken’ (juich, juich!) En ik vind het lesgeven leuk. Dus toen Landstede me vroeg om tot de zomer nog 1,5 dag te blijven, heb ik ja gezegd. In deze periode geef ik niet alleen les aan de Mediavormgevers, maar ook aan studenten Mediaredactie. Mijn journalistiek inhoudelijke kennis kan ik dus nu ook inbrengen als docent.
Daarnaast werk ik ook nog aan (het mede door mij bedachte) tv-programma Trots op Gelderland bij Omroep Gelderland. Ik was te gast bij Cibap om te brainstormen over hoe om te gaan met maatschappelijke issues. Verder is het Herinneringsmuseum ook nog volop in ontwikkeling. Studenten Toegepaste Gerontologie van Windesheim deden bij IJsselheem onderzoek voor me voor dit project. Onder andere naar hoe het Herinneringsmuseum kan bijdragen andere betere communicatie tussen mensen met dementie en hun familieleden. Leuk om te zien hoe enthousiast deze studenten zijn over het idee. En hoe ze te werk zijn gegaan tijdens hun onderzoek. Met dit onderzoek op zak kan ik het Herinneringsmuseum verder doorontwikkelen.
Genoeg te doen dus! En een volgende post op mijn blog staat ook met een uitroepteken in mijn agenda…