Posted on oktober 9, 2017
Ben ik al (onder)wijzer geworden?
Zo, een paar maanden en een lange zomervakantie verder…. Want ja, ik ben nog steeds aan het werk als docent!
Wel heerlijk die lange vakantie, alhoewel ik ook nog gewerkt heb. Een goede voorbereiding is het halve werk en als beginnend docent heb ik nog heel wat voorbereiding nodig. Omdat ik mijn lessen vooral vanuit de praktijk geef, ligt er niks ‘op de plank’, maar ontwikkel ik mijn lessen zelf. Heel leuk en vaak leerzaam voor mezelf, maar ook behoorlijk tijdrovend.
Dit schooljaar ben ik er vanaf het begin bij betrokken. Dat is erg prettig. Vorig jaar startte ik in november en kwam ik terecht in een klas die al een bepaald patroon had ontwikkeld. Dit jaar ontwikkel ik zelf mee met de klassen. Bij de eerstejaars Mediaredactie geef ik op dit moment les in Interviewtechniek en Auteursrecht. De eerstejaars Audiovisueel en Fotografie geef ik journalistieke bagage mee.
Tijdens de (top georganiseerde!) MBO Bruisdag liep ik met studenten rond in de binnenstad en moest ik ineens denken aan mijn eigen introductie. Zoiets heeft echt impact op hoe je aan je studie begint. Toen ik de studenten daarover vertelde deed het wel een beetje pijn toen ik zei dat het 20 jaar geleden was… Ai, is het dan toch gerechtvaardigd dat ze me soms mevrouw en u noemen? Gelukkig doen de meesten het niet, vooral niet nadat ik laatst in een les (onbewust) niet reageerde op ‘mevrouw’, maar wel op ‘Ivette’. Tja, ik voel me gewoon geen mevrouw.
Het pedagogische deel blijft nog steeds lastig. Wanneer geef je iemand te veel aandacht, wanneer te weinig, hoe ga je om met de hele groep, hoe maak je een les zo dat er wat van blijft hangen, etc. Soms boek je daarin succes en soms sla je de plank finaal mis. Gelukkig leer je van beide situaties iets waar je mee verder kunt.
Een succesmoment voor de zomer was zeker het afsluitende project met de 1e-jaars Mediaredactie. Ze maakten hun allereerste eigen live tv-uitzending op locatie. In de aanloop er naar toe probeerden we de studenten zo goed mogelijk voor te bereiden. Maar het besef van wat het precies inhoudt om live tv te maken, kwam natuurlijk pas op de dag zelf… Stress, ergernissen, triomf, het was net de echte werkvloer!
Voor ons, de docenten, was het tof om te zien hoe goed ze het deden. De uitzending, MBO on Air, stond in het teken van ‘mbo vs hbo’, met als gasten bijvoorbeeld directeuren van Landstede en Windesheim. Op een toffe buitenlocatie, het terras van de Hofvlietvilla. Ook waren er mooie video’s gemaakt met behulp van de studenten van Audiovisueel en Fotografie. Zij deden ook de techniek bij de uitzending. Echt helemaal gemaakt door studenten dus! Vooral leuk om achteraf op de blog van een studente te lezen dat ze veel aan mijn begeleiding heeft gehad.
Dit jaar doen we weer veel mooie projecten met de studenten, dus ik verwacht nog meer succesmomenten. Maar er zullen ook nog genoeg leermomenten zijn, voor de studenten, maar ook absoluut voor mij als beginnend docent.
Voor mijn eigen klussen heb ik helaas op dit moment iets te weinig tijd. Maar mijn verbinding met Zwolle en Zwollenaren die mooie dingen maken en organiseren blijft in ieder geval! En waar het kan, zal ik dat ook inzetten in het onderwijs.
En nu maar weer eens aan de slag, lessen voorbereiden. Nog 2 weken tot de Herfstvakantie 😉
Posted on april 12, 2017
(Onder)wijsheden
‘Wat belangrijk is voor je blog? Dat je regelmatig wat publiceert.’ Ik hoor het mezelf nog zo verkondigen tegen een van mijn mbo-studenten…. En zo kom ik ook meteen bij de reden waarom ik zo lang niks meer heb gepubliceerd. Ik ben de laatste maanden echt ‘juf’ of eigenlijk ‘docent’ geworden. Tenminste, voor een deel van de week dan.
Via de lessen als gastdocent waar ik de laatste keer over schreef, ben ik bij Landstede terecht gekomen. Dat komt doordat ik bij de Creatieve Coöperatie een studente tegenkwam van de opleiding Mediavormgeving. Ze informeerde na ons gesprek bij haar docent of er nog behoefte was aan gastdocenten. Niet veel later hing hij aan de lijn en bood hij me een tijdelijke baan aan als docent. Een mooie manier om uit te proberen wat ik er van vind om echt voor de klas te staan, dus niet alleen als gastdocent.
De afgelopen vier maanden heb ik drie dagen in de week lesgegeven. Als docent uit de praktijk mocht ik vooral mijn werkervaring inzetten bij mijn lessen. Op die manier heb ik 1e, 2e en 3e-jaars Mediavormgevers kennis laten maken met video. Met die werkervaring zit het wel snor, maar het pedagogische deel is een stuk lastiger! Mijn allereerste les werd ik geconfronteerd met 33 ‘pubers’ die niet meteen zin hadden om iets met bewegend beeld te gaan doen, want ‘we worden toch vormgever’. Nu ben ik ook niet gezegend met een van nature autoritaire houding en bijbehorend stemgeluid, dus hoe krijg je ze dan voor je gewonnen?!
Nou… niet meteen dus. Maar wel na een tijdje, als je ze beter leert kennen. En als ze inzien dat het misschien best een leuke uitdaging is om iets met bewegend beeld te doen. En zo hebben ze onder mijn leiding onder andere een vlog gemaakt, een stop-motion filmpje, een reclamefilmpje voor een eetbaar product van insecten en een campagne met filmpje en poster om vrijwilligers te werven. Bij dat laatste project heb ik ook uitgebreid tijd besteed aan vrijwilligerswerk, in samenwerking met Vrijwilligerscentrale Zwolle Doet. Want ik vind het niet alleen belangrijk om mijn kennis van de mediawereld aan ze over te dragen, maar ook om ze wat mee te geven van de maatschappij om hen heen.
Soms met bloed, zweet en tranen, maar het leverde mooie eindproducten op. En vooral het proces er naar toe is erg interessant. Voor mij is het een uitdaging om mijn ‘beroepsdeformatie’ uit te schakelen en me te beseffen dat het maken van video’s nog nieuw is voor de meeste studenten. Maar ik verbaas me soms wel over hoe de producten tot stand komen. Veel studenten zijn niet erg kritisch ten opzichte van hun werk. ‘Ja maar het is toch af!’ Ook is een onderzoekende houding soms ver te zoeken. ‘Ja maar, dit bedrijf zegt op hun site dat ze de grootste zijn op dit gebied, dus dan hoef ik toch niet verder te kijken?’
Daarbij komen nog de aandoeningen, gezinssituaties en andere dingen waar de studenten mee te dealen hebben. Voor mij, als sociaal invoelend persoon, is dat soms best pittig. Ik wil ze graag helpen met van alles, maar ze moeten ook vooral leren om zelf dingen op te lossen.
Maar het overbrengen van kennis, het bedenken en maken van opdrachten, het zoeken naar een goede omgangsvorm met de studenten, het maakt het zeker uitdagend. Ook is het heel mooi als de inzichten van studenten als feedback bij je terug komen. ‘Ik heb geleerd om kritischer naar mijn werk te kijken’ (juich, juich!) En ik vind het lesgeven leuk. Dus toen Landstede me vroeg om tot de zomer nog 1,5 dag te blijven, heb ik ja gezegd. In deze periode geef ik niet alleen les aan de Mediavormgevers, maar ook aan studenten Mediaredactie. Mijn journalistiek inhoudelijke kennis kan ik dus nu ook inbrengen als docent.
Daarnaast werk ik ook nog aan (het mede door mij bedachte) tv-programma Trots op Gelderland bij Omroep Gelderland. Ik was te gast bij Cibap om te brainstormen over hoe om te gaan met maatschappelijke issues. Verder is het Herinneringsmuseum ook nog volop in ontwikkeling. Studenten Toegepaste Gerontologie van Windesheim deden bij IJsselheem onderzoek voor me voor dit project. Onder andere naar hoe het Herinneringsmuseum kan bijdragen andere betere communicatie tussen mensen met dementie en hun familieleden. Leuk om te zien hoe enthousiast deze studenten zijn over het idee. En hoe ze te werk zijn gegaan tijdens hun onderzoek. Met dit onderzoek op zak kan ik het Herinneringsmuseum verder doorontwikkelen.
Genoeg te doen dus! En een volgende post op mijn blog staat ook met een uitroepteken in mijn agenda…
Updated on november 11, 2016
Juf of mevrouw… de wereld van onderwijzen
Juf Ivette, dat klinkt best gek in mijn oren… Toch heb ik de laatste maanden ontdekt dat ik blij word van het overdragen van mijn kennis. En dan het liefst aan verschillende doelgroepen. Dat daagt me namelijk steeds uit om goed na te denken over een workshop of les. Aankomen met een standaard opzet werkt dan namelijk niet. En.. gelukkig noemen mijn ‘leerlingen’ me gewoon Ivette of mevrouw, wat ik eigenlijk nog raarder vind klinken dan juf 😉
Bij een media-klas van het Cibap – vakschool voor verbeelding mocht ik laatst een gastles geven over interviewen. De opzet was een actieve les, dus de studenten mochten mij (op camera) interviewen over interviewen. En daar zaten best lastige vragen tussen… Bijvoorbeeld de vraag over hoe ik mezelf als interviewer in één woord zou omschrijven (antwoord: uuuh… invoelend). Na de ‘ondervraging’ ontstond er een gesprek over de mediawereld waardoor ik me zelf ook weer bewust werd van alle leuke en minder leuke avonturen die ik als tv- en radiomaker heb beleefd. En dat allemaal in zo’n 1,5 uur tijd. Erg tof om zo je (vak)kennis te delen. En om geïnspireerd te worden door de vragen van de studenten.
Een heel ander onderwijsproject waar ik aan mee mocht werken, was ‘Laat je zien’ van het Deltion College. Docent Cornelis Kapitein wil zijn studenten maatschappelijke zorg zo veel mogelijk echt contact laten maken met de doelgroepen waar ze later mogelijk mee gaan werken. Hij organiseert daarom projecten met bijvoorbeeld ouderen of mensen met een achtergrond in de GGZ. Dat laatste leidde hem naar het Zingevingslab, een nieuw initiatief in Zwolle voor mensen die even niet meer weten hoe ze hun leven weer zinvol in kunnen vullen. Cornelis, ikzelf en een paar andere mensen van het Zingevingslab bedachten samen hoe de lessen over GGZ op een creatieve manier ingevuld konden worden.
Tijdens ‘mijn les’ gingen de studenten aan de gang met onder andere een teken-knip-plak-schrijf-opdracht over hoe ze zichzelf zien. En over hoe ze denken dat anderen hen (willen) zien. Deze les en de afsluitende les waar ik bij was (de lessen waar ik niet bij was trouwens ook!), zorgden voor mooie inzichten en waardevolle opmerkingen. Een bijzondere groep studenten die veel met elkaar durfde te delen. En een super inspirerende docent die ervoor vecht om zijn studenten ook buiten de schoolbanken iets waardevols te leren!
Bij het mooie initiatief ‘Klus in de Wijk’, opgestart vanuit Frion, mocht ik een workshop geven. Initiatiefnemer Marcel Wierstra en twee mensen uit zijn team wilden graag meer uit hun Facebook-pagina halen. Daar heb ik ze bij op weg geholpen. Want deze club mensen verdient veel aandacht. De klussers van Klus in de Wijk hebben een achterstand op de arbeidsmarkt. Door dit project kunnen ze weer aan het werk, iets voor iemand betekenen, iets met hun handen doen, heel tof om te zien hoe goed dat kan werken voor iemand.
Morgen is het de Dag van de Mantelzorg. Twee weken geleden maakte ik kennis met drie jonge mantelzorgers, drie pubers, drie sterke meiden. Voor Steunpunt Mantelzorg van Vrijwilligerscentrale Zwolle Doet gaf ik deze meiden een workshop over filmmaken, specifiek gericht op het bieden van een manier om hun verhalen met elkaar te delen.
Dat deden ze, ze deelden hun verhalen met elkaar en met mij. Wow, daar was ik best van onder de indruk. Wat deze meiden op jonge leeftijd (12, 13 en 16 jaar) al hebben meegemaakt…. dat hoop je als ouder eigenlijk te kunnen vermijden.
Tussen de verhalen over trapliften, klysma’s, woede-aanvallen en andere voorvallen door, hadden ze gelukkig ook een hoop lol met elkaar. Lol zoals pubers lol kunnen hebben. Fijn om te zien dat ze dat ook nog kunnen. Met de opbrengst uit de workshop heb ik dit filmpje gemaakt. Ik zal morgen zeker aan deze meiden denken en aan alle andere (jonge) mantelzorgers. Geweldig dat jullie dit kunnen opbrengen voor een naaste. Applaus!
Updated on september 30, 2016
Herinneringsmuseum
Dementie… Gelukkig ken ik niemand in mijn naaste omgeving die hier mee te maken heeft. Toch heb ik een idee ontwikkeld om iemand met dementie gelukkiger te maken, al is het maar voor een kort moment.
Het idee begon te borrelen toen ik voor het televisieprogramma ‘Trots op Gelderland’ (een format dat ik zelf mede heb bedacht en gemaakt), samen met cameraman Shaun Leyden, een reportage maakte over muziektherapeute Manon Bruinsma. Zij introduceerde als eerste in Nederland mp3-spelers bij haar cliënten met dementie. Doordat ze de documentaire ‘Alive Inside’ zag, raakte ze geïnspireerd om ook mp3-spelers te introduceren in ‘haar verzorgingshuis’. Inmiddels heeft ze een Nederlandse tak van de Amerikaanse Stichting ‘Music and Memory’ opgericht.
Het was fantastisch om tijdens de opnames van het filmpje te zien hoe iemand reageerde zodra de muziek werd aangezet. Maar als film- en tv-maker dacht ik: ‘Wat zou het tof zijn als je hier ook beeld aan kan toevoegen!’ En daar werd het zaadje geplant voor mijn idee.
Eerst dacht ik aan een ‘herinneringsdocument’, in beeld en geluid. Maar dan wel heel persoonlijk, dus met beelden uit iemands eigen archief en een persoonlijke ‘soundtrack’, zoals Manon die maakt voor haar cliënten.
Tijdens de Beursvloer Zwolle, een initiatief waarbij ondernemers en maatschappelijke organisaties en burgerinitiatieven kennis en diensten uitwisselen, kwam ik twee dames van een zorghuis in Zwolle tegen. We maakten een afspraak en ik polste ze over mijn idee. Ze waren enthousiast! Dus ging ik verder nadenken over hoe ik dit kon uitvoeren.
Ook voerde ik meer gesprekken met mensen uit de zorg en met familieleden van mensen met dementie. Daardoor ging ik twijfelen aan mijn idee voor een herinneringsdocument in de vorm van een film. Ook omdat ik nu meerdere doelen voor ogen kreeg die ik wilde bereiken met mijn idee.
Mijn hoofddoel is ervoor te zorgen dat iemand met dementie geluksmomenten kan beleven. Maar….
Het zou ook heel mooi zijn als mijn idee er voor zorgt dat er meer en betere informatie-uitwisseling is tussen iemand met dementie, hun naasten en hun verzorgers (ook vrijwilligers!). Dus geen ‘ruzie maken’ over wie de persoon het beste kent, maar samenwerken aan het delen van de kennis. Elkaars gaten opvullen. Ook wil ik graag mijn idee iemand met dementie een gezicht geeft, wie was deze persoon, maar ook, wie is deze persoon nu? Tenslotte wil ik graag dat mijn idee familie en verzorgers aanknopingspunten over iemand geeft om een gesprek te beginnen.
Vorige week stond ik op de inspiratiemarkt bij de opening van ProMemo, het nieuwe kenniscentrum voor dementie in Zwolle. Via ideeënwerkplaats iWorkspace kwam in contact met de kwartiermaker van ProMemo, Marijke Span. Zij nodigde me uit om met mijn idee te komen tijdens de opening. Ik ging er met een ‘ideeënuitwisselbord’ onder mijn arm naar toe en dat leverde mooie gesprekken en bruikbare input op voor de ontwikkeling van mijn idee.
En ineens, tijdens een gesprek met de dames van het verzorgingshuis in mijn eigen wijk Assendorp, was het er! Mijn idee voor een Herinneringsmuseum.
Het Herinneringsmuseum is een kast (of ander object) waar objecten in komen die belangrijk zijn voor iemand. Elke bewoner krijgt op zijn of haar kamer een eigen, persoonlijk museum. De inrichting doen ze samen met familie en verzorgers. Het museum is een ‘herinneringsvorm’ die leeft, want objecten kunnen gewisseld worden. Het biedt de mogelijkheid om een kort gesprek aan te gaan. Dus al heeft iemand maar 5 minuten tijd (en dat is al heel wat in de zorg!), dan is er een snelle manier om contact te maken!
De komende tijd ga ik dit idee tot uitvoering brengen in Zwolle, ik houd jullie op de hoogte!
Updated on augustus 24, 2016
Zwolle beleven met een 2-jarige
Al bijna 19 jaar woon ik in Zwolle, dus inmiddels voel ik me een echte Blauwvinger. De stad is in die jaren veranderd, wat mij betreft positief. Meer festivals, meer leuke horeca, een groter filmhuis, een nieuw theater, een tof museum, een waanzinnig mooie nieuwe boekhandel en nog veel meer leuks.
Na al die tijd ken ik de stad aardig goed. Maar wat me nu verrast, is dat ik de stad met mijn 2-jarige zoon weer op een hele nieuwe manier ervaar. Hij beleeft alles voor het eerst! En daardoor bekijk ik de stad weer met hele andere ogen.
Dat besefte ik toen we vorige week samen op de zomerkermis waren. Maar liefst twee keer! En dat terwijl ik normaal liefst zo ver mogelijk uit de buurt van de kermis blijf… Het plezier dat ik er als kind en puber heb beleefd, was er een beetje vanaf. Maar nu zat ik ineens met mijn 2-jarige zoon in de draaimolen. En dat was leuk! Daarna nog eendjes vissen met als prijs een mooie ‘made in China’ plastic trompet. Ach, hij geniet er met volle teugen van, dus ik ook.
Ook de buurt waar ik woon, Assendorp, waardeer ik nog meer sinds ik een kind heb. De kinderboerderij en de Nooterhof zijn vlakbij, dus daar zijn we vaak te vinden. In de Assendorperstraat doen we samen boodschappen en wordt zoonlief in elke winkel vriendelijk ontvangen. Bij de bakker een stukje brood, bij de kaasboer een stukje kaas, bij de groenteboer gedroogd fruit, feest! Samen koffie drinken of ijsjes eten is ook fijn. Of lekker spelen op het ‘dorpsplein’, waar ik dan weer mede-wijkbewoners ontmoet. Op zijn loopfiets door de straten scheuren, levert ook altijd veel kletspraat met buurtbewoners op. Eigenlijk ben ik, nu ik een kind heb, nog veel meer betrokken bij de buurt.
De bibliotheek, ook zoiets. Zelf was ik sinds mijn studententijd al geen lid meer, maar nu komen we er weer veel. Stiekem vind ik het heerlijk om tussen de kinderboeken te snuffelen. Zoon speelt ondertussen, leest alvast een boek of kijkt een filmpje. Ik kan niet wachten tot de nieuwe bibliotheek opengaat, dat wordt volgens mij een heerlijke plek voor ons allebei.
Mijn zoon is een echte Blauwvinger, en ik weet zeker dat hij hier een leuke jeugd zal hebben. De stad (en haar omgeving) heeft genoeg te bieden! Wie weet kan hij Zwolle later ook met zijn kinderen opnieuw ontdekken. Maar eerst mag ik dit nog een tijdje beleven. Fijn!
Updated on juli 27, 2016
Zzzzzzzomervakantie….!
Zomervakantie…. eigenlijk best iets vreemds. Zo word je omver gereden in de spits en zo is de stad uitgestorven alsof het zondag is! Want ja, in Zwolle is het op zondag vrij rustig op straat.
Aangezien ik (nog) geen kind heb dat naar school gaat, hoef ik geen rekening te houden met schoolvakanties. Dat betekent bij voorkeur in het voor- en naseizoen op vakantie. In de zomer werk ik dus gewoon door. Voor zover dat kan tenminste. Deze week merk ik ineens dat het vrij uitzonderlijk is om in de zomer door te werken. Er komt weinig reactie op mails, behalve automatische ‘vakantiemeldingen’, het is soms doodstil op straat en overal gaat het vooral veel over vakantie of over hoe je je vakantie voor kan bereiden.
Wat mij betreft schaffen we de zomervakantie af en bedenken we een systeem waardoor iedereen verspreid op vakantie kan gedurende het jaar. Dat zou schelen in de prijzen die je voor je vakantie betaalt, maar ook in de drukte op de weg, de stress die je hebt vlak voor je zomervakantie: ‘Krijg ik alles wel af?’, de stress na je zomervakantie: ‘Heb ik niks gemist?’ En de stress tijdens de zomervakantie, want dan moet het gebeuren, het grote relaxen… ieeek!
Deze periode is wel een goed moment om mijn eerste helft van 2016 te evalueren. Een jaar waarin ik tot nu toe als Creativette een aantal toffe dingen heb gedaan. Zoals het (samen met mijn ‘kanaalsaVAARi-team) lanceren van een watertaxi. Het laten varen van die watertaxi op Koningsdag en tijdens de Architectuur Biënnale. Het bedenken en organiseren van een mooi cultureel programma tijdens die Architectuur Biënnale. Het inzetten van mijn creatieve brein tijdens de HanzUp bij de Creatieve Coöperatie waar ik een flexplek heb. Een workshop ‘Kickstart voor je creatieve brein’ geven. Een workshop ‘Hoe maak ik een filmpje’ geven bij Zwolle Doet. Speeddaten met studenten van het Cibap over hun project voor het Beeldbuisfestival. En het maken van een nieuwe serie van een mooi, eigen bedacht, programma over innovatie voor Omroep Gelderland.
En nu door! Bijvoorbeeld met creatieve oplossingen bedenken voor lastige en minder lastige vraagstukken. En met initiatieven ontwikkelen die Zwolle nog leuker maken. Of (bedrijfs)films en tv-programma’s maken over inspirerende mensen. Ik heb er zin in!
Maaruh, ho, stop! Zzzzzzomervakantie…. dus voor wie ook geen vakantie viert… een keertje koffie drinken dan maar?!
Updated on juni 30, 2016
De watertaxi als verbinding tussen bruggen en mensen!
Afgelopen weekend was de Zwolse watertaxi voor de tweede keer in de vaart! Tijdens de Architectuur Biënnale Zwolle 2016 maakte de watertaxi een verbinding tussen de bruggen die door een collectief van Zwolse architecten en het Zwolse Architectuur Podium getransformeerd en ontworpen waren. En dat niet alleen, de watertaxi was onderdeel van een cultureel programma, georganiseerd door Gerben Hoetink, Thijs Verster en mijzelf.
Het onderdeel zijn van een cultureel evenement was nou precies waar we met ‘team watertaxi’ van dromen. Al toen we het idee bedachten (tijdens de kanaalsaVAARi), hadden we de wens om de watertaxi meer te laten zijn dan een vervoermiddel van punt A naar B.
Het was voor mij best spannend afgelopen zaterdag om te ervaren of ons idee werkte. Maar wow, wat werkte het goed! De verbinding met de Architectuur Biënnale was er dus doordat de watertaxi een tocht langs alle bruggen maakte. Maar ook omdat er elke afvaart een architect aan boord was om zelf toelichting te geven over de Biënnale en de getransformeerde bruggen. Dit leidde er ook een aantal keer toe dat er aan boord spontaan gesprekken over architectuur ontstonden. Bijvoorbeeld over huizen langs de gracht, waarvan de een het een prachtig ontwerp vindt en de ander het totaal niet in het beeld vindt passen. Erg leuk, en ook een bedoeling van de Architectuur Biënnale: architectuur en stedenbouw iets van iedere inwoner van Zwolle laten zijn.
En er was nog meer te beleven aan boord. Zo was er een tussenstop bij het Kerkbrugje, waar Imad (rapper DieDat) van de Fakkelteit voor een prachtige Spoken Word over ‘water’ zorgde. Reacties aan boord: ‘Wow, een Spoken Word, nu weet ik wat dat is’ en ‘Die jongen is echt goed zeg, geef je dat nog een keer aan hem door?!’. Een mooie verbinding tussen de bezoekers en een tof Zwols initiatief als de Fakkelteit. Imad was behoorlijk zenuwachtig, maar de enthousiaste reacties zorgden ervoor dat hij zijn Spoken Word die dag een aantal keer vol overgave over zijn publiek heen stortte.
Bij de halte in het Potgieterpark werden de deelnemers uitgezwaaid met een gedicht van de Zwolse stadsdichter Marieke van Bolderen. Iets wat ook erg gewaardeerd werd. In het park konden de bezoekers langs poëzieborden wandelen, die borden waren ter beschikking gesteld door burgerinitiatief Zwolle Zien, de borden waren eerder te zien in Park Eekhout. Stadsdichter Marieke had ook een gedicht om voor te dragen bij ‘de onzichtbare brug’, onder de bruggen die dag (en nu nog, in ieder geval nog tot en met 30 juni) een enorme publiekstrekker!
Naast deze mooie vaarroute, waarvan de opbrengst, net als op Koningsdag, naar de stichting Schipper Mag ik ook eens Varen ging (die opbrengst was trouwens 171 euro!) is er ook een pendeldienst naar de Stelling. In de Stelling organiseerde het ZAP een tentoonstelling over de totstandkoming van deze Biënnale. Maar ook over hoe de stad Zwolle gevormd is door het water en hoe we er in de toekomst mee om kunnen gaan op stedenbouwkundig gebied.
Als je daar, als argeloze bezoeker, de tentoonstelling bekeek kon je verrast worden door een theatervoorstelling op locatie. Geïnspireerd door het thema water, de toekomst & klimaatbestendigheid, maakten jonge theatermakers Eileen Slobben en Simon Aantjes speciaal voor ons die dag een korte voorstelling met muziek, zang en een komisch tintje. En dat in één van de Penthouses in de Stelling (laatste appartement dat nog te koop is!), met een waanzinnig uitzicht over de stad.
Op het Pelserbrugje (die dag ‘De Kathedraal’) was een soundscape te horen van Musixanders. Het geluid voegde zeker een extra dimensie toe aan de ingepakte, ‘verstilde’ brug die dag. Op de Rode Torenbrug kon je heerlijk loungen en ondertussen een aantal keer luisteren naar een optreden van de Fakkelteit.
Op meerdere momenten die dag was ik trots. Trots op ‘team watertaxi’, trots op Gerben & Thijs, mijn mede-organisatoren, trots op de architecten, trots op het ZAP, trots op onze artiesten, trots op onze schippers (zoals HuurBootZwolle, die voor er voor de 2e keer belangeloos bij waren) trots op Zwolle voor het hosten van zo’n leuk evenement, en ja, ook trots op mezelf. Want wat een kick zeg, als op zo’n dag alles wat je leuk en belangrijk vindt (Zwolle, het water, kunst- en cultuur) samenkomt met waar je goed in bent, namelijk het (samen met anderen) organiseren van een mooi evenement.
On to the next!
Oh ja, meer foto’s zien? Studio Objectief of via Facebook
Updated on juni 24, 2016
Zwolle onder water…?!
Een onzichtbare brug, een ingepakte brug, een loungebrug en een brug met een ‘uitzichttunnel’; dit weekend vormen ze de basis van de Zwolse Architectuur Biënnale 2016. Waarschijnlijk nog geen evenement waarvan je meteen denkt, ‘oh ja, dat ken ik’. Maar wel iets wat de komende jaren moet uitgroeien tot een mooi tweejaarlijks moment rondom architectuur en stedenbouw in Zwolle.
Dit jaar is er door een groep Zwolse architecten een collectief gevormd. De transformatie van drie voetgangersbruggen: Rode Torenbrug (Loungebrug), Pelserbrugje (ingepakte brug, ‘Kathedraal’), Kerkbrugje (zichttunnel) en een speciaal aangelegde brug van de stationskant naar de Fundatie, net onder het wateroppervlak (de onzichtbare brug) is hun verdienste deze Biënnale.
Toen zij al volop ideeën hadden voor ‘hun’ bruggen, werden Gerben Hoetink, Thijs Verster en ik uitgenodigd om mee te komen luisteren. Terwijl het architectencollectief de mooie plannen voorlegde die ze met de bruggen had, dacht ik: ‘Hier kun je nog meer mee doen!’ De bruggen zullen namelijk voor één dag geen overgangssituatie zijn, maar een verblijfplaats. Dat is het uitgangspunt van de ontwerpen. En dan is het toch tof om ook iets op en om de bruggen te organiseren die dag!
Gerben, Thijs en ik begonnen met brainstormen. De eerste zaadjes werden geplant door een toelichting van Herman Reezigt, van organisator ZAP (Zwols Architectuur Podium). Hij vertelde ons over het thema waar steden zich de komende jaren mee bezig zullen houden. ‘Hoe maken we onze stad klimaatbestendig?’ En vooral een stad aan het water als Zwolle moet de komende jaren toch echt nadenken over met het beheersen van het water (lees hier een interview met Herman hierover, pagina 2). Daar zijn we tegenwoordig niet meer zo mee bezig, want alles is al zo geregeld dat we nooit meer delen van de stad onder water zien staan. Maar ja, de kans is dus klein, maar wat als er wel extreem veel water onze kant op komt…..?!
Dat laatste gegeven vroeg wat ons betreft om een… theatervoorstelling! Geweldig thema om een voorstelling op locatie over te maken tijdens de Biënnale. En zo ontstond langzaam het culturele programma dat Gerben, Thijs en ik op 25 juni organiseren.
En in het programma zit inderdaad die theatervoorstelling met dat thema, speciaal voor zaterdag gemaakt door het ‘Nat Pak Collectief’ (Eileen Slobben & Nico Haantjes). De locatie is de Stelling, het eerste waterbestendige gebouw van Zwolle, waar je ook een tentoonstelling kunt zien over Zwolle en het water. Ook zijn er drie optredens van de Fakkelteit (10 man/vrouw sterk!) op de ‘loungebrug’ (Rode Torenplein), een Soundscape met brug- en watergeluiden in ‘de Kathedraal’ door MusiXanders & speciaal gemaakte gedichten door stadsdichter Marieke van Bolderen. En… de watertaxi vaart weer!
Met een vaarroute verbinden we de bruggen aan elkaar en onderweg krijg je uitleg van een architect over de bruggen en word je getrakteerd op een Spoken Word over het water van een lid van de Fakkelteit. Of je neemt de pendeldienst naar de Stelling, waardoor je het gebouw ook even vanaf het water kunt bewonderen. De opbrengst gaat, net als op Koningsdag, naar Stichting Schipper Mag ik ook eens Varen.
Dus, kom aanstaande zaterdag, 25 juni naar de Architectuur Biënnale! Bezoek de bruggen, een tentoonstelling of pak een watertaxi vanaf het Rode Torenplein!
Kijk hier voor het hele programma van de Architectuur Biennale
(met o.a. op 24 juni een fietstocht voor stadmakers, lezingen, op 25 juni een film in het Fraterhuis en op beide dagen een tentoonstelling van studenten van Windesheim in Cafe Foyé).
Updated on mei 8, 2016
De Zwolse watertaxi in de vaart!
Hagel, sneeuw, onweer, wind, regen; het weerscenario voor Koningsdag was niet best… Maar natuurlijk moest de watertaxi gewoon varen! Helaas zonder de sloeproeiers van Hattem Roeit en Zwarte Water, want met hagel en onweer in een sloep, daar wordt niemand blij van. Ook besloten we om in eerste instantie maar 1 halteplaats in te richten. Dus, klaar voor een barre dag….en toen… was het stralend weer!
De Koninklijke familie liep door een prachtig, zonnig Zwolle. En bij de halte van de watertaxi lagen mensen in de zon te wachten tot ze aan boord konden. Perfect!
Voor ons, als ‘watertaxi-team’ was Koningsdag een moment om het idee van een Zwolse watertaxi op de kaart te zetten. De lokale media heeft er flink wat aandacht aan besteed, zo werden we genoemd in de Peperbus, stond er een uitgebreid artikel in De Swollenaer en deed ik een radio-interview bij RTVZoo (op 11.29). We waren zelfs opgenomen in het officiële Koningsdag-programma van de Gemeente Zwolle!
Best spannend dus hoeveel passagiers er voor de watertaxi zouden komen. De watertaxi bestond overigens uit een voormalige zeilboot en een Giethoornse punter van HuurBootZwolle. Het plan was om vanaf 14.00 uur te varen, maar onze schippers kregen daarvoor al de vraag van mensen of ze mee konden varen. Dus zijn ze op eigen houtje maar vast gaan varen. En dat leverde voor ons goede doel ‘Schipper mag ik ook eens varen…’ alvast tientallen euro’s op!
Het neerzetten van ons haltebord was een leuk moment. Samen met ‘watertaxi-teamlid’ Jan haalde ik het bord en een statafel op en namen we het mee naar de steiger van Hiawatha Actief, die we die dag mochten gebruiken. Het voelde wel wat ‘Buurman & Buurman-achtig’. Jan met een steekwagentje met een statafel erop, ik met een haltebord, een paal en een moker in mijn jaszak erachteraan. De paal werd in de grond geslagen en het bord bevestigd, klaar om te beginnen!
Maar… het viel in het begin een beetje tegen. De mensen die langs onze halte kwamen, waren op weg naar huis, of hadden geen zin om te varen. We verkochten al wel wat stadswandelingen van Iedjee. Uiteraard ging ook die opbrengst naar het goede doel. Ineens was er een groep die aan boord wilde, maar onze taxi’s deden ondertussen vanaf het water al wel goede zaken. Dus… waren er even geen taxi’s beschikbaar.
Vanaf dat moment wilden er steeds meer mensen opstappen bij de halte. Met maar twee bootjes in de vaart, liepen de wachttijden ineens op. Gelukkig was het heerlijk weer. En waren de mensen vrolijk en geduldig. Door het enthousiasme van schipper Maarten Koers en zijn team hadden de passagiers bovendien leuke tochtjes op de gracht!
De eerste groep die aan boord ging, kreeg nog een bonus. Een live ‘Spoken Word’ optreden van Bart van der Vinne aka Sinnic van de Fakkelteit. Hij had die ochtend met de Fakkelteit en het Britten Jeugd Strijkorkest opgetreden voor de Koninklijke familie. En kwam ons nog even versterken om de watertaxi van entertainment te voorzien.
Uiteindelijk hebben we (gokje) wel zo’n 100 passagiers aan boord gehad. Mensen vonden het erg leuk om Zwolle eventjes, voor weinig geld, vanaf het water te ervaren. Precies de reden waarom we vinden dat er een permanente vorm voor een Zwolse watertaxi moet komen! Zwolle is zo mooi, en vanaf het water beleef je dat weer op een andere manier. Dat zou iedereen ‘even’ moeten kunnen ervaren!
Koningsdag was wat ons betreft een geslaagde dag! Met hulp van sponsoren en vrijwilligers hebben we een boel mensen kennis kunnen laten maken met het idee van de watertaxi. En, niet onbelangrijk, we hebben met elkaar 247,05 euro opgehaald voor de stichting ‘Schipper mag ik ook eens varen’! Daardoor hebben we ook een bijdrage geleverd aan het tot stand komen van hun droom: een schip realiseren waarmee mensen met een beperking en hun families eenmeerdaagse vaartocht kunnen maken. Rudy Spanhak en zijn broer Riny van de stichting waren op Koningsdag deel van ons ‘watertaxi-team’.
Bedankt kanaalsaVAARi/watertaxi-team: Jan Verbeek (absolute topper, netwerker en regelaar), Kirsten Notten (verslaat onze perikelen voor het Zwolse magazine Zowell), Roel Venema (houdt ons scherp met een kritische noot hier en daar ;-), Willemien de Wolde (brengt kennis in over burgerinitiatieven & vouwt mooie bootjes ;-), Jochem Kossen (fotografeert het traject).
Hierboven noem ik even wat dingen op die ons binnen het ‘team’ onderscheiden, maar we hebben elkaar vooral gevonden! Met onze gezamenlijke visie op het beter benutten van het mooie ‘Zwolse water’ gaan we zeker nog meer doen. Voorlopig hebben we ons collectief omgedoopt tot ‘Onderstroom’.
Nog even een bedankje aan iedereen die heeft bijgedragen aan de watertaxi op Koningsdag: Hiawatha Actief, HuurBootZwolle, Bart van der Vinne aka Sinnic van De Fakkelteit, Lydia Kramer Illustraties, STYLET, Erik-Jan Berends van iEdJee, De Librije, Schuttelaar Wijnen, Wijnkoperij Henri Bloem Zwolle, IJssalon Salute, Talamini Zwolle, IJssalon La Dolce Zwolle, Evenetent party en evenementenverhuur, LIV Stores, Grand cafe Public, De Stadsbakker, Gooody Fooods Zwolle, H.J.Huisman Scheepsbenodigdheden & natuurlijk Club Cele, Stichting Zwols Architectuur Podium, Gemeente Zwolle!
Updated on mei 8, 2016
Positiviteit stuwt de eerste Zwolse watertaxi voort
De watertaxi gaat op Koningsdag in de vaart! En ons ‘kanaalsaVAARi-verbond’ leeft dus nog steeds. Sterker nog, het is zelfs uitgebreid. Want we varen op Koningsdag voor het goede doel. De opbrengst van de kaartjesverkoop gaat naar de stichting ‘Schipper mag ik ook eens varen’.
En door die samenwerking is ons verbond ook nog eens uitgebreid met de roeiers van Hattem Roeit en Zwarte Water. De watertaxi zal op Koningsdag namelijk bestaan uit twee sloepen met roeiende (!) bemanning. Iets dat de roeiers doen voor het goede doel. De meest duurzame watertaxi ooit dus!
Vorige week zaten we met de leden van ons ‘kanaalsaVAARi-verbond’ bij elkaar. We zaten bij mij thuis aan tafel met koffie, thee en lekkers. De goede ideeën stroomden weer volop. En we hadden vooral ook veel lol. Halverwege de avond bedacht ik me hoe bijzonder ik dit eigenlijk vind. Een maand of vier geleden, voordat deze mensen besloten om met me mee te gaan op kanaalsaVAARi, kenden we elkaar niet eens. En nu zitten we samen aan tafel, delen ervaringen, smeden mooie plannen en hebben lol. Maar we bereiken ook iets, want de watertaxi vaart straks!
En de watertaxi vaart voor een goed doel. Dat goede doel kwam al snel in beeld toen we besloten dat we meer betekenis wilden geven aan het varen met de watertaxi op Koningsdag. Het idee om te varen zodat andere mensen ook kunnen varen sprak ons erg aan. ‘Schipper mag ik ook eens varen’ zorgt er namelijk voor dat mensen met een beperking een zorgeloze meerdaagse vaartocht kunnen maken met hun familie en/of vrienden. Op dit moment werken ze er hard aan om hun schip in de vaart te krijgen. Dit doen ze met behulp van vele vrijwilligers en donateurs. De Zwolse burgemeester Henk Jan Meijer is beschermheer van de stichting, want ‘In Zwolle vinden wij het belangrijk dat iedereen mee kan doen’.
De watertaxi zorgt dus voor veel positieve energie. En dat vind ik nu het mooie aan dit initiatief. Uit niks ontstaat een groep mensen die dit samen gaan regelen op Koningsdag! En dan heb ik bijvoorbeeld nog niet eens benoemd dat Creatieve Coöperatie collega Lydia Kramer voor ons de halteborden beschildert, dat die borden weer gezaagd zijn door bondgenoot Roel die meubelmaker is, dat we zonder gedoe de steiger van Hiawatha Actief mogen gebruiken voor de watertaxi en dat bondgenoot Jan tijdens een rondje door de binnenstad nog allerlei ondernemers bereid heeft gevonden iets bij te dragen, zodat we bijvoorbeeld de roeiers kunnen voorzien van wat krachtvoer. En zo volgen er waarschijnlijk nog meer belangeloze bijdragen 😉
We gaan op Koningsdag van 14.00 tot 18.00 uur in de vaart. De dappere roeiers gaan dus 4 uur bijna non-stop roeien! En bij elke halte zullen vrijwilligers staan die mensen in en uit de boot helpen en natuurlijk de kaartjes verkopen (iemand zin om ook een uurtje of twee bij een halte te staan?). Verder zijn er nog plannen voor entertainment voor de wachtenden bij de haltes. Want het loopt natuurlijk storm bij de watertaxi. Wie wil er nou niet een mooi, duurzaam en op positieve energie voortgedreven tochtje over de gracht maken om een goed doel te steunen! Tot Koningsdag!
Oh ja, haal ook even ergens het nieuwste nummer van Zowell op, ‘kanaalsaVAARi-verbond-lid’ Kirsten Notten schrijft hierin over onze ontwikkelingen en over de Stadscafés van de Spontane Stad bij Club Cele in samenwerking met Stichting ZAP. En mis de Koningsdagbijlage van de Swollenaer niet op maandag 18 april. Daarin staat een interview met mij en een sneakpreview van een haltebord!