Dementie… Gelukkig ken ik niemand in mijn naaste omgeving die hier mee te maken heeft. Toch heb ik een idee ontwikkeld om iemand met dementie gelukkiger te maken, al is het maar voor een kort moment.

Het idee begon te borrelen toen ik voor het televisieprogramma ‘Trots op Gelderland’ (een format dat ik zelf mede heb bedacht en gemaakt), samen met cameraman Shaun Leyden, een reportage maakte over muziektherapeute Manon Bruinsma. Zij introduceerde als eerste in Nederland mp3-spelers bij haar cliënten met dementie. Doordat ze de documentaire ‘Alive Inside’ zag, raakte ze geïnspireerd om ook mp3-spelers te introduceren in ‘haar verzorgingshuis’. Inmiddels heeft ze een Nederlandse tak van de Amerikaanse Stichting ‘Music and Memory’ opgericht.

Het was fantastisch om tijdens de opnames van het filmpje te zien hoe iemand reageerde zodra de muziek werd aangezet. Maar als film- en tv-maker dacht ik: ‘Wat zou het tof zijn als je hier ook beeld aan kan toevoegen!’ En daar werd het zaadje geplant voor mijn idee.

Eerst dacht ik aan een ‘herinneringsdocument’, in beeld en geluid. Maar dan wel heel persoonlijk, dus met beelden uit iemands eigen archief en een persoonlijke ‘soundtrack’, zoals Manon die maakt voor haar cliënten.

Tijdens de Beursvloer Zwolle, een initiatief waarbij ondernemers en maatschappelijke organisaties en burgerinitiatieven kennis en diensten uitwisselen, kwam ik twee dames van een zorghuis in Zwolle tegen. We maakten een afspraak en ik polste ze over mijn idee. Ze waren enthousiast! Dus ging ik verder nadenken over hoe ik dit kon uitvoeren.

Ook voerde ik meer gesprekken met mensen uit de zorg en met familieleden van mensen met dementie. Daardoor ging ik twijfelen aan mijn idee voor een herinneringsdocument in de vorm van een film. Ook omdat ik nu meerdere doelen voor ogen kreeg die ik wilde bereiken met mijn idee.

Mijn hoofddoel is ervoor te zorgen dat iemand met dementie geluksmomenten kan beleven. Maar….

Het zou ook heel mooi zijn als mijn idee er voor zorgt dat er meer en betere informatie-uitwisseling is tussen iemand met dementie, hun naasten en hun verzorgers (ook vrijwilligers!). Dus geen ‘ruzie maken’ over wie de persoon het beste kent, maar samenwerken aan het delen van de kennis. Elkaars gaten opvullen. Ook wil ik graag mijn idee iemand met dementie een gezicht geeft, wie was deze persoon, maar ook, wie is deze persoon nu? Tenslotte wil ik graag dat mijn idee familie en verzorgers aanknopingspunten over iemand geeft om een gesprek te beginnen.

Vorige week stond ik op de inspiratiemarkt bij de opening van ProMemo, het nieuwe kenniscentrum voor dementie in Zwolle. Via ideeënwerkplaats iWorkspace kwam in contact met de kwartiermaker van ProMemo, Marijke Span. Zij nodigde me uit om met mijn idee te komen tijdens de opening. Ik ging er met een ‘ideeënuitwisselbord’ onder mijn arm naar toe en dat leverde mooie gesprekken en bruikbare input op voor de ontwikkeling van mijn idee.

En ineens, tijdens een gesprek met de dames van het verzorgingshuis in mijn eigen wijk Assendorp, was het er! Mijn idee voor een Herinneringsmuseum.

Het Herinneringsmuseum is een kast (of ander object) waar objecten in komen die belangrijk zijn voor iemand. Elke bewoner krijgt op zijn of haar kamer een eigen, persoonlijk museum. De inrichting doen ze samen met familie en verzorgers. Het museum is een ‘herinneringsvorm’ die leeft, want objecten kunnen gewisseld worden. Het biedt de mogelijkheid om een kort gesprek aan te gaan. Dus al heeft iemand maar 5 minuten tijd (en dat is al heel wat in de zorg!), dan is er een snelle manier om contact te maken!

De komende tijd ga ik dit idee tot uitvoering brengen in Zwolle, ik houd jullie op de hoogte!